porcupine colors

porcupine colors

ΑρχικήJournal › Ακόμα 2 μέρες στο Nottingham και 3 στο Λονδίνο

Ακόμα 2 μέρες στο Nottingham και 3 στο Λονδίνο

Αν και αυτό το ταξίδι το έκανα τον Ιανουάριο, έπρεπε να περάσουν τόσοι μήνες για να γράψω δυο (ή κάτι παραπάνω) λόγια γι' αυτό. Τουλάχιστον πρόλαβα την αλλαγή της χρονιάς.

Ναι, η αιτία για το ταξίδι αυτό ήταν η ίδια με το άλλο ταξίδι (αν δεν το έχετε δει εκείνο το post, δείτε το τώρα — είναι super διαχρονικό), το νέο New Adventures in Web Design. Όσο σκέπτομαι αυτά τα ταξίδια τόσο και πιο ηρωικά μου φαίνονται: δύο φορές σε δύο συνέδρια στο εξωτερικό με τα έξοδα δικά μου και με χρήματα που βγήκαν με πολύ "blood, sweat and tears", όπως θα έλεγε και ο Sir Churchill.

Trip

Οι οιωνοί για το ταξίδι ήταν θετικοί: ταξίδεψα μαζί με τον Αργύρη και τη Μαρία της Total Eclipse. Για όσους δεν το γνωρίζουν, ο Αργύρης κι ο αδερφός του ο Δημήτρης ήταν κάποτε εργοδότες μου κι από τότε έχουμε μια πάρα πολύ καλή σχέση.

Φτάνοντας στο Gatwick φυσικά και το πρώτο πράγμα που τσέκαρα ήταν αν αυτή τη φορά είχα σήμα στο κινητό. Ναι, εντάξει, όλα καλά. Ως έμπειρος πια ταξιδευτής κι όχι ως τουρίστας (μην το πιστεύετε, φυσικά και ήμουν τουρίστας) βρήκα τα κατατόπια πολύ εύκολα. Μάλιστα είχα αρκετό χρόνο μέχρι να φύγει το τρένο από το St. Pancras για το Nottingham, ώστε να πάω για ένα καφεδάκι στο Kaffeine, που ήταν ένα απωθημένο κι αποδείχτηκε ένα από τα καλύτερα καφέ που έχω πάει ποτε.

Kafeinne

Στο Nottingham

Nottingham

Το ταξίδι προς το Nottingham ήταν πολύ καλό, πολύ WiFi και πολύ φτηνό, καθώς είχα προνοήσει να κλείσω το εισητήριο μήνες πριν σε μια εξευτελιστικά χαμηλή τιμή. Φτάνοντας στο Nottingham φυσικά και θα έβλεπα τη Μαρία, η οποία επίσης είχε φτάσει εκεί για το συνέδριο.

Είχε πάει κοντά 12 το βράδυ και με το ύφος "πάμε να φάμε κάτι, οτιδήποτε, οπουδήποτε" βρεθήκαμε σε ένα καταπληκτικό (#not) ινδικό όπου μας πρότειναν μια εξαιρετική συνταγή με 24 σως. Μπορεί να ήταν και 27, δε θυμάμαι. Γενικά, νομίζω ότι δε θέλω να θυμάμαι και πολλά από εκείνο το μαγαζί. Μέσα στην κούραση της μέρας δεν προλάβαμε να κάνουμε αρκετά κουτσομπολιά. Να αυτό γίνεται αν δεν αρπάζεις τις ευκαιρίες. Άντε μετά να τις ξανάβρεις.

Nottingham

Πέρα από το συνέδριο, το New Adventures, με τη Μαρία κάναμε πολλές ψυχαναλυτικές συνεδρίες γύρω από το πόσο σκατά μπορούν να πάνε τα πράγματα στη ζωή. Τι, δε μιλάνε για τέτοια πράγματα οι άνθρωποι; Sorry, δεν το'ξερα. Όπως και να'χει ήταν απόλυτα θεραπευτικές οι κουβέντες αυτές, μόνο που αν πρέπει να πηγαίνω κάθε φορά μέχρι το Nottingham για να τις κάνω, μου βγαίνει λιγουλάκι ακριβό. Με ένα συνέδριο πακέτο, ΟΚ, το παίρνω.

Ένα βράδυ τιμήσαμε και το μαγαζάκι ενός ανερχόμενου chef, Jamie Oliver λέγεται. Συμπαθής τύπος, μπορεί να πετύχει μια μέρα. Όλα αυτά σε ένα μουντό τοπίο μιας όμορφης και καλοβαλμένης πόλης, μιας πόλης ανθρώπινης και φιλικής και ζεστής, παρά το πολύ κρύο.

Στο Λονδίνο

Μέρα πρώτη

Με την επιστροφή μου στο Λονδίνο για έναν ανεξήγητο λόγο ένιωσα λίγο σαν τον άνθρωπο που αντικρύζει για πρώτη φορά πόλη. Λίγο σκιαγμένος θα το έλεγα, παρότι δεν έπαιζε θέμα απροσανατολισμού ή κάποιου άλλου φόβου. Φτάνοντας στο ξενοδοχείο με ανακούφιση είδα ότι το δωμάτιο ήταν πολύ καλύτερο από αυτό του προηγούμενου ταξιδιού. Είχε μόνο ένα μικρό μειονέκτημα: ήταν στον 7ο όροφο και δεν υπήρχε ασανσέρ. Παρότι το γνώριζα πριν το κλείσω, οι 7 όροφοι ήταν κάπως κουραστικοί. Όχι ότι δεν ανεβαίνω και 17 για την πλάκα μου βέβαια, έτσι;

Bicycle

Το βράδυ είχε βόλτα στο Covent Garden κι ένα πέρασμα από το Apple Store. Στο σταθμό του μετρό με πάτησε κατά λάθος μια κοπέλα. Ούτε που γύρισε να κοιτάξει, παρότι το κατάλαβε. Μετά από λίγα μέτρα έβριζε ελληνικότατα τον "μαλάκα τον Τάκη" στη μέση του δρόμου. Ναι, ο μοναδικός άνθρωπος που με ενόχλησε δύο φορές που πήγα στην Αγγλία ήταν κάποιος από την πατρίδα.

Στο Apple Store ως εκ θαύματος συνάντησα τον Αργύρη! (Ναι, κύριε Αργύρη δεν μπορούσα να αποκρύψω αυτή την αλήθεια, παρότι ξέρω ότι η επίσκεψή σου στο Apple Store ήθελες να μείνει για πάντα κρυφή.) Σκεφτείτε: δύο άνθρωποι, εκ των οποίων ο ένας έμενε εκτός πόλης, και οι δύο από την Ελλάδα, να βρίσκονται την ίδια στιγμή στον ίδιο χώρο στο Λονδίνο και μάλιστα αυτοί να είναι και φίλοι. Πόσο πιθανό είναι αυτό το πράγμα;

Γιορτάσαμε αυτή την αναπάντεχη συνάντηση με τον Αργύρη και τους γονείς του τσακίζοντας κάτι πίτσες και μακαρονάδες στο O Sole Mio. Το οποίο O Sole Mio ήταν καταπληκτικό και πολύ ικανοποιητικό στην αναλογία ποιότητα/τιμή, ειδικά αν σκεφτείς ότι είσαι στο κέντρο του Λονδίνου. Οπωσδήποτε τυχαία αυτό το μικρό ιταλικό ήταν δίπλα στο ξενοδοχείο μου κι έτσι μετά από λίγο ανέβηκα 7 υπέροχους ορόφους και κοιμήθηκα για 7 ώρες.

Μέρα δεύτερη

Train

Την επόμενη μέρα είχα αποφασίσει να δω το London Dungeon αλλά φτάνοντας εκεί είδα τέτοιο κόσμο σε ουρές να περιμένει να μπει και τέτοιες τιμές εισόδου που γρήγορα άλλαξα το σχέδιο και πήγα στην εναλλακτική: Greenwitch, Cutty Sark, Ναυτικό Μουσείο κλπ. Φτάσαμε εκεί με ένα τρένο-φάντασμα, χωρίς τιμόνι και οδηγό.

Greenwitch

Τη βόλτα στο Greenwitch τη χρωστούσα στο Φυσικό που ζει μέσα μου. Δεν καταλαβαίνεις τίποτα όταν αλλάζεις μεσημβρινό — πρέπει να άλλαξα καμιά 10ριά φορές εκείνη τη μέρα, αλλά είχε την πλάκα του. Όταν βαρέθηκα ν΄αλλάζω μεσημβρινούς (και δεν άντεχα άλλο το κρύο) κατέβηκα πάλι στο κέντρο γιατί το μεσημέρι θα είχε επίσκεψη στο Βρετανικό Μουσείο σε συνδυσμό με ένα αργό καφέ στο Soho Gardens.

Soho

Λοιπό, το Βρετανικό Μουσείο δε με εντυπωσίασε. Ο χώρος είναι βέβαια μεγαλειώδης, όμως τα περισσότερα από τα εκθέματα δε μου είπαν πολλά, παρότι προσπάθησα να μιλήσω μαζί τους. Φυσικά, τα Μάρμαρα του Παρθενώνα ήταν super hit για τον κόσμο και δικαίως. Τα φυλάνε καλά τα παιδιά εκεί πάνω. Η Rozetta Stone είναι επίσης κάτι πολύ σπουδαίο.

Parthenon

Μετά από τόση πολλή κουλτούρα και διανόηση επέστρεψα στο δωμάτιο όπου η καλωδιακή έπαιζε Dirty Dancing και νομίζω ότι η μέρα έκλεισε ιδανικά.

Μέρα τρίτη

Για την τελευταία μέρα στο Λονδίνο είχα το Wenstminster Abbey και το National Gallery. Μόνο που ήταν Κυριακή και το Wenstminster Abbey ήταν κλειστό. Βαρούσα το κεφάλι μου σε ένα άγαλμα του Churchill που είναι εκεί δίπλα, μέχρι που μου ήρθε η τρομερή ιδέα να περάσω την 10 Downing Street και να συναντήσω τον Πρωθυπουργό να διαμαρτυρηθώ που κλείνουν Κυριακή τα καλύτερά τους. Not so fast cowboy.

Guard

Εντάξει, you won, του είπα του τύπου και αποφάσισα να δω όλο το National Gallery για εκδίκηση. Ήταν πραγματικά υπέροχο. Ένα μουσείο γεμάτο αριστουργήματα που οι Βρετανοί το "χαρίζουν" αφήνοντας δωρεάν την προσέλευση. Δεν ξέρω πόσες ώρες έμεινα εκεί μέσα. Νομίζω πάντως ότι το 4ωρο το έκανα για πλάκα.

Trafalgar Square

Καφές, βόλτες στις τριγύρω περιοχές και μετά ξανά καφές και μετά άρχισε να πέφτει η νύχτα. Τελευταίο βράδυ στο Λονδίνο, δεν υπήρχε περίπτωση να πάρω μετρό. Μόνο με τα πόδια. St. James Park, βρετανικό τούβλο και μετά από λίγο μια μεγάλη Vauxhall Street. Κάπου εκεί πρέπει να πέτυχα έναν ημικαταθλιπτικό, αιώνια έφηβο, τον Morrissey, να γράφει το Vauxhall and I.

Την επόμενη μέρα επέστρεφα σε μια εξωφρενικά μικρή ώρα για νορμάλ ανθρώπους. Άρα, ο ύπνος ήταν κάτι σαν ένα σφηνάκι νερού σε έναν άνθρωπο που έχει περάσει μια έρημο. Το πρωί κατέβηκα για τελευταία φορά με κάποιον απροσδιόριστο τρόπο τους 7 ορόφους, μπήκα στο Gatwick Express και μετά από ώρες χάρη στην ευγενική, αλλά όχι τόσο ευρύχωρη Easy Jet, ξαναβρέθηκα εκεί απ' όπου είχα ξεκινήσει.

So long Nottingham, so long London. It was a pleasure to see you again.

To Journal

Επιστροφή στην κεντρική του Journal.

RSS Feeds!

Ναι, υπάρχουν ακόμα και λειτουργούν πολύ καλά.
Αποθηκεύστε το RSS του Journal.

Ενα απο τα Projects μου

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Σχεδιασμός & ανάπτυξη για τον επίσημο διαδικτυακό τόπο του μεγαλύτερου Ελληνικού φορέα πολιτισμού

Σχεδιάζουμε κι αναπτύσσουμε καλύτερα websites & apps.

Το design δεν αρκεί Το Duo και το "γιατί δεν το σκέφτηκες πρώτος εσύ, βλάκα"