porcupine colors

porcupine colors

ΑρχικήJournal › Η κορυφή που έχει να κατακτήσει ένας designer

Η κορυφή που έχει να κατακτήσει ένας designer

Από την επόχη ακόμα που αν ιστοσελίδα σου δεν είχε λίγο Flash ήσουν passé μέχρι και σήμερα υπάρχει το web design που είναι φτιαγμένο για να εντυπωσιάσει και να μπει σε galleries και το web design που απλώς δουλεύει. Ο διαχωρισμός είναι αυθαίρετος και ορίζεται από τον καθένα διαφορετικά, αλλά στα δικά μου μάτια είναι πολύ προφανής.

Τι εννοώ:

Η αλήθεια είναι ότι έχω ζηλέψει πολλές φορές designs σαν το Panera και πολλές φορές έχω αναρωτηθεί γιατί δεν έχω προσπαθήσει να το περάσω στις δικές μου δουλειές. Συνειδητοποίησα λοιπόν κάποια στιγμή ότι αυτή η προσέγγιση, η πιο εντυπωσιακή, από ένα σημείο και μετά με ενοχλεί. Προσπαθώντας να εξηγήσω γιατί με ενοχλεί, και σε συνδυασμό με το διάβασμα που έκανα σε θέματα εκλαϊκευμένης νευροεπιστήμης, κάποια στιγμή αντιλήφθηκα ότι ο λόγος είναι υπαρκτός, έχει όνομα και λέγεται Cognitive Overheard:

How many logical connections or jumps your brain has to make in order to understand or contextualize the thing you are looking at.

Με άλλα λόγια δηλαδή, τα πιο εντυπωσιακά designs απαιτούν από τον εγκέφαλό μας να δουλέψει, να κουραστεί μέχρι να αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει κι αυτό δεν είναι καλό. Σε μια καθημερινότητα που τα ερεθίσματα στο Διαδίκτυο έρχονται χαοτικά και με ρυθμό που ούτως ή άλλως είναι καταιγιστικός, το να “κουράσεις” κι άλλο τον εγκέφαλο του επισκέπτη δεν οφελεί εντέλει την ιστοσελίδα. Πιστεύω ότι όταν ξεπεραστεί ο αρχικός ενθουσιασμός και η έκπληξη από αυτό που βλέπεις, τότε πολύ απότομα ο εγκέφαλος πέφτει σε μια κατάσταση αδράνειας κι αποφεύγει την οποιαδήποτε “εμπλοκή” με το site, το engagement χάνεται. Από το σημείο αυτό και μετά παύεις να ενδιαφέρεσαι για το τι λέει το site, δε θες να ανακαλύψεις περισσότερα κι απλώς το κλείνεις.

Κάπου εδώ τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται ακόμα πιο πολύπλοκα, αφού, ως designer πάντα θέλεις η δουλειά σου να έχει τη δική σου “υπογραφή”. Στο παράδειγμα του Basecamp που ανέφερα πιο πάνω, αυθόρμητα σκέπτεσαι ότι το design δεν έχει καμία προσωπική σφραγίδα, δε λες ότι πρόκειται για δημιουργία κάποιου συγκεκριμένου designer. Αν και στο Basecamp νομίζω ότι αυτό έγινε από πρόθεση —ήθελαν δηλαδή οι 37 Signals να βγάλουν μια “ουδέτερη” ταυτότητα— ο καλός designer μπορεί και βγάζει το χαρακτήρα του πάνω στην όποια δουλειά.

Παραδείγματα:

Αυτή λοιπόν η καταπληκτική ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική αισθητική και στη λειτουργικότητα είναι η κορυφή που καλείται να φτάσει ο όποιος designer. Προφανώς και δεν είναι απλό:

Νομίζω ότι πρόκειται για ένα πολύ μοναχικό και δύσβατο δρόμο, αλλά δεν υπάρχει κι άλλος. Το κακό της υπόθεσης είναι ότι έχεις άπειρες αφορμές να χάσεις το στόχο με το να αναλώνεσαι σε άλλα πράγματα. Το καλό είναι ότι έχεις μια ολόκληρη ζωή να το παλέψεις και να καταφέρεις κάτι στο τέλος. Κι όπως είναι παγκοσμίως γνωστό ο χρόνος είναι κάτι σχετικό. Ειδικά αν τον ξεχάσεις για λίγο.

To Journal

Επιστροφή στην κεντρική του Journal.

RSS Feeds!

Ναι, υπάρχουν ακόμα και λειτουργούν πολύ καλά.
Αποθηκεύστε το RSS του Journal.

Ενα απο τα Projects μου

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Σχεδιασμός & ανάπτυξη για τον επίσημο διαδικτυακό τόπο του μεγαλύτερου Ελληνικού φορέα πολιτισμού

Σχεδιάζουμε κι αναπτύσσουμε καλύτερα websites & apps.

1o porcupine letter Τι είναι το νερό;