Πίσω από τις κουρτίνες του Social Whale 2

Πέρασε κοντά ένας χρόνος συζητήσεων, δοκιμών, λαθών και συνεχών αναθεωρήσεων μέχρι η φάλαινα του Social Whale να ξαναβγεί φρέσκια φρέσκια στη θάλασσα. Φυσικά, η ιστορία της εφαρμογής ξεκινάει από πιο πίσω, από τις ένδοξες μέρες που το Social Whale ήταν ένας λόγος να λέμε ότι και στην Ελλάδα μπορούμε να βγάζουμε εφαρμογές με παγκόσμιο ενδιαφέρον. Εγώ απλώς γράφω για τον τελευταίο χρόνο, γιατί από τότε έχω μπει στο κόλπο αυτό.

Για όσους δε γνωρίζουν την υπηρεσία, το Social Whale είναι μια εφαρμογή που φέρνει τα social networks κάτω από μία στέγη. Έτσι ο χρήστης με λογαριασμό π.χ. στο Facebook και στο Twitter μπορεί να βλέπει σε μία οθόνη τι συμβαίνει στη διαδικτυακή του γειτονιά, αντί να μπαίνει μια στο ένα και μια στο άλλο.

Ο χρόνος, ως γνωστόν, στο Διαδίκτυο κυλά με υπερπολλαπλάσιο ρυθμό σε σχέση με το συμβατικό. Το Social Whale ένιωσε γρήγορα τη φθορά του χρόνου πάνω του. Οι μήνες που προανέφερα στην εισαγωγή περνούσαν γύρω από το “γιατί” της επόμενης μέρας της υπηρεσίας. Όχι το “πως”, ούτε το “τι” θα έκανε αυτή.

Το “γιατί” λοιπόν του Social Whale 2 βασίζεται στο γεγονός ότι ο χρήστης των social media έρχεται αντιμέτωπος με ένα τεράστιο όγκο πληροφορίας. Ο όγκος αυτός είναι ανθρωπίνως αδύνατο να ελεγχθεί. (Τα updates π.χ. 300 ανθρώπων στο Facebook κι άλλων τόσων στο Twitter είναι τόσα πολλά που ξεφεύγουν από τον έλεγχο μέσα σε ώρες. Πόσο μάλλον σε μέρες.) Αυτό που θέλει το νέο Social Whale να κάνει είναι να βοηθήσει τον άνθρωπο να διαχειριστεί την παρεχόμενη πληροφορία πιο έξυπνα. Να δώσει τα εργαλεία στο μέλος του ώστε να προσωποποιήσει την πληροφορία και να ξεχωρίσει το χρήσιμο από το άχρηστο, το σοβαρό από το χαλαρό, τους φίλους από τους γνωστούς κλπ.

Πώς θα γίνει αυτό; Με κανάλια (channels). Τα κανάλια αυτά είναι μοναδικά, δημιουργούνται και διαχειρίζονται από τον καθένα ξεχωριστά και μπορούν να περιλαμβάνουν τα updates των ανθρώπων που εμείς επιλέγουμε. Στην παρακάτω εικόνα φαίνονται τα πρώτα μου channels στο Social Whale 2. Εκτός από το Cosmos που έχει τα updates απ’ όλα μου τα social networks και υπάρχει by default για όλους, τα υπόλοιπα είναι κανάλια που έφτιαξα ώστε να ελέγχω όπως θέλω τη ροή της πληροφορίας.

Για να γίνουν όλα αυτά, χρειάζονται δύο πράγματα:

• Να γίνει η σύνδεση του Social Whale με όλα τα διαθέσιμα social media (αυτή τη στιγμή Twitter & Facebook). Όχι ότι δε θα δουλεύει η υπηρεσία και με ένα, αλλά με όλα γίνεται πιο αποδοτική.
• Να δημιουργηθεί ένα κανάλι με τα χαρακτηριστικά του (όνομα, χρώμα κι αν θα είναι το κύριο) και να “φορτωθεί” με τους ανθρώπους ή τις λίστες των ανθρώπων που θα επιλέξει ο καθένας.

Από τη στιγμή που θα γίνουν τα παραπάνω βήματα, η εναλλαγή από channel σε channel είναι η ουσία της υπηρεσίας. Γιατί το κάθε κανάλι γίνεται χρήσιμο όσο περιέχει διαφορετικού τύπου πληροφορία από τα υπόλοιπα.

Σε αυτό το πρώτο soft release του νέου Social Whale επιλέξαμε να συμπεριλάβουμε αυτή τη βασική φιλοσοφία, να την κάνουμε πλήρως λειτουργική και να προσθέτουμε τα υπόλοιπα features σιγά σιγά. Έτσι, αναμενόμενα χαρακτηριστικά όπως το Search ή μη αναμενόμενα όπως π.χ. τα multimedia κανάλια θα ενσωματώνονται σε τακτά διαστήματα στην υπηρεσία.

Σε κάθε περίπτωση προτείνω να ρίξετε μια ματιά στο Social Whale 2 και να σημειώσετε τι σας άρεσε και τι θα θέλατε να γίνει διαφορετικά είτε στο blog της υπηρεσίας είτε απευθείας σε αυτή ξεκινώντας με @SocialWhale. Πιστεύουμε ότι το Social Whale μπορεί ν’ αλλάξει το πως αλληλεπιδρούμε με τα social media. Δε μένει παρά να αποδειχτεί κατά πόσο έχουμε δίκιο.

ΥΓ. Κρατάω για το υστερόγραφο ένα προσωπικό σχόλιο. Ανεξάρτητα από τις προσδοκίες μας για το Social Whale, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Νίκο Παπανώτα και τον Κώστα Θεοδώρου, στους οποίους ανήκει η πατρότητα της υπηρεσίας. Γιατί, ανεξάρτητα από το πόσο και το πως βοήθησα στην πορεία, ο Νίκος και ο Κώστας με εμπιστεύτηκαν σε μια πάρα πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου που βρέθηκα όταν ξεκινούσαμε. Ακόμα κι αν αύριο το παραμύθι αυτό τελειώσει, εγώ θα είμαι 1000% κερδισμένος.
Και για να μην το κάνω μελό, χρωστάω μια ιστορία-αναπαράσταση ενός καθημερινού, συνηθισμένου διαλόγου τους. Τους έχω προειδοποιήσει ότι θα γελάσουν και οι πέτρες όταν βγει αυτό το κείμενο.