Shoot me Mr. President (vol II)
Χτες ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση ένα νέο πακέτο. Έχει ωραία δώρα μέσα. Θα τ' ανοίξουμε σύντομα, γιατί δεν έχει αξία να σου κάνουν δώρα και να κάθεσαι να χαζεύεις το πακέτο χωρίς να το ανοίγεις. Όταν ένας πρωθυπουργός σου πετάει στη μάπα ότι με τόσο άγρια μέτρα κάποιοι θα αδικηθούν, αλλά δε γίνεται αλλιώς, ομολογεί πόσο έχει χαθεί ο έλεγχος.
Αν υπάρχει ένα λιγότερο δυσάρεστο σημείο σε όλο αυτό το πανηγύρι, είναι ότι χτυπάει το δημόσιο, τη μεγάλη πληγή της ελληνικής κοινωνίας. Όμως, όπως άκουγα και σε μια τηλεόραση, ο άνθρωπος αντί να προσπαθήσει να ξεριζώσει τα φυτά που κάνουν κακό, βάζει φωτιά σε όλα το δάσος. Τώρα, μαγκιά είναι αυτό;
Δεν ξέρω αν αγαπάω την πατρίδα μου. Δεν έχω καταλάβει ακόμα. Αυτό που ξέρω είναι ότι αγαπάω τα μέρη της, στα οποία οι συμπατριώτες μου ακόμα δεν έχουν φτάσει.
Οι άνθρωποι της; Δεν έχω και την καλύτερη εικόνα γι' αυτούς. Οι άνθρωποι της γενιάς μου είναι στην πλειοψηφία τους ξεφτιλισμένοι. Χωρίς αξίες, χωρίς αρχές, χωρίς να έχουν φιλοσοφήσει τη ζωή τους για πάνω από ένα 5λεπτο, συνήθως πάνω από τίποτα ούζα με μεζέ. Είναι άνθρωποι που ακούνε τη λέξη "αξιοπρέπεια" μόνο από ένα μαλάκα που τους διαφημίζει το Jumbo και τους αποκαλεί "αξιοπρεπείς" και μετά πάνε και του τα ακουμπάνε για να τον επιβραβεύσουν. Είναι άνθρωποι που διαβάζουν το Troktiko. Με μία κουλτούρα που έχει λίγη πατρίδα, λίγη θρησκεία και λίγη οικογένεια σε μία μείξη που θα έκανε και τον DJ Tiesto να χαζέψει. Και με όνειρο να βολευτούν: από το να διπλοπαρκάρουν μέχρι να τους χώσει ένα βύσμα στο δημόσιο. Δεν τους ενδιαφέρει τι επιπτώσεις θα έχει αυτό στο διπλανό τους. Τους ενδιαφέρει να κάνουν το δικό τους.
Τα ισοπεδώνω; Πριν απαντήσεις "ναι", σήκωσε το κεφάλι σου και δες πόσοι είναι διαφορετικοί. Μην κοιτάξεις τον κύκλο σου. Δες το δάσος, όχι το δέντρο.
Εγώ και 4-5 φίλοι πρέπει να είμαστε οι μοναδικοί άνθρωποι σε αυτή τη χώρα χωρίς βύσμα. Δεν προσδοκώ να μπω σε καμία δημόσια υπηρεσία, δεν έχω περιουσία για backup, δε βασίζομαι σε κανέναν για να συνεχίσω τη ζωή μου. Ακόμα και στο στρατό, όπου κάθε φαντάρος μιλάει για το βύσμα του και καμαρώνει, ήμουν ο μόνος βλάκας που δεν είχα τίποτα. Προσπάθησα και προσπαθώ να κατακτήσω την απόλυτη αξία της ελευθερίας σε αυτή τη ζωή, να μην έχω εξάρτηση από καμία θέση αξουσίας, και αν είμαι για ένα πράγμα περήφανος στη ζωή μου, είναι γι' αυτό.
Αυτή η πατρίδα μόνο με πληγώνει. Μου δίνει ένα και μου παίρνει δύο. Αυτό έκαναν πάντα οι πολιτικοί. Το έκαναν γιατί εμείς τους το επιτρέψαμε. Γιατί εμείς είμαστε όπως είμαστε. Αυτό κάνει και τώρα. Γιατί, όλο αυτό το πράγμα μειώνει το επίπεδο της ζωής μου, δυσκολεύει πολύ την καθημερινότητα τη δική μου, της οικογένειάς μου και των φίλων μου κι ας μη φταίξαμε σε τίποτα. Μόνο που, ακριβώς επειδή είμαι καθαρός, έχω το δικαίωμα να μην τα αποδέχομαι όλα αυτά. Επειδή είμαι καθαρός, έχω το δικαίωμα να τους φτύνω.
Τους είδα όλους. Στα έδρανα της βουλής. Ένα ΠΑΣΟΚ να ρημάζει και τώρα να έρχεται να διορθώσει. Πρώτα βομβαρδίζει και μετά στέλνει ανθρωπιστική βοήθεια. Ένα κόμμα που δε χρησιμοποιεί τα πιο καλά του στελέχη, γιατί δεν υποτάχθηκαν. Μια ΝΔ που σε έξι χρόνια κατάφερε και τα έσκισε όλα. Όλα. Μάθαμε τι είναι πάτος εξαιτίας τους. Δύο κόμματα δήθεν αριστεράς: το ένα στα χνάρια του "πατερούλη" Στάλιν, εκτός πραγματικότητας, ονειρεύεται και μιλάει σαν αυτόν - το άλλο χρήζει ψυχανάλυσης, γιατί δε γνωρίζει κι αυτό γιατί υπάρχει. Κι ένα ακόμα που βγάζει την πιο εμετική πλευρά της ύπαρξής μας.
Αυτό είμαστε. Αυτό είναι το σκηνικό. Κι εγώ αυτό το σκηνικό δεν το θέλω.
Έτσι ιδιωτεύω. Λέω ό,τι έχω να πω κάθε τέσσερα χρόνια. Τον υπόλοιπο καιρό προσπαθώ να είμαι υγειής και να κάνω αυτό που μ' αρέσει κι αυτό που πρέπει. Έχω μια πλούσια ζωή, μια ζωή που κανένας δεν μπορεί να μου την πάρει. Με βιβλία, με μουσική, με ταινίες, με τεχνολογία, με βόλτες στα βουνά και στις θάλασσες, με ωραία φαγητά, με ζωάκια τριγύρω μου και με ανθρώπους που εγώ επέλεξα να έχω. Με αξιοπρέπεια αληθινή, όχι σαν αυτή που μου λέει ο μαλάκας του Jumbo. Τώρα έρχεται ένα τανκ και σημαδεύει εμένα, την οικογένειά μου και τους φίλους μου. Θες να ρίξεις κύριε πρόεδρε; Ρίξε.
