“Χωρίς Ελληνικά”

Όταν συζητάς για ένα νέο project, μία από τις βασικές ερωτήσεις που οφείλεις να κάνεις είναι: “Ποιες γλώσσες θα υποστηρίζουμε εκτός από τα ελληνικά;” Η απάντηση που παίρνω όλο και πιο συχνά τα τελευταία δύο χρόνια είναι: “Χωρίς Ελληνικά.”

Πιθανόν να περιστοιχίζομαι από ανθρώπους που έχουν αλλάξει το πως βλέπουν τα πράγματα πιο γρήγορα από άλλους. (Αν συμβαίνει αυτό, είμαι πολύ τυχερός.) Πιθανόν να είμαι μέρος του στατιστικού λάθους. Πιθανό είναι πάλι να είμαι ο τελευταίος που πιάνει το υπονοούμενο. Όμως είναι δεδομένο ότι το πως αντιμετωπίζουμε την Ελλάδα επιχειρηματικά στο Διαδίκτυο αλλάζει ραγδαία.

Είναι σαν να φόρεσες τα γυαλιά που τόσο καιρό σου έλεγαν να βάλεις γιατί έχεις μυωπία κι εσύ έκανες ότι έβλεπες καλά. Ένας από τους λόγους που γράφω κι αυτό το κείμενο είναι γιατί ανήκω σε εκείνους που άργησαν να βάλουν τα γυαλιά αυτά.

Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό από τους ανθρώπους που με εμπιστεύτηκαν—σε μια άλλη εκφορά θα τους έλεγα “πελάτες”, αν και δε μου πολυταιριάζει ο όρος, επειδή σχεδόν κάθε φορά η σχέση μας ξέφευγε από τα τυπικά. Ποτέ, κανένας δεν ήταν ασυνεπής στις υποχρεώσεις του, ποτέ δεν έλαβα επιταγή, δεν υπάρχει ούτε ένας που να μου χρωστάει έστω κι ένα ευρώ. Κι αν υπήρξαν μερικές περιπτώσεις που πήγαινε να ξεφύγει το πράγμα, πρόλαβα κι απέλυσα εγώ τους πελάτες αυτούς. Δε συνηθίζω να κολακεύω, αλλά ήμουν πολύ τυχερός στο τι συνάντησα στο δρόμο αυτό.

Σήμερα, όλο και περισσότερος κόσμος παίζει “Χωρίς Ελληνικά”. Προφανώς οι συνθήκες στην Ελλάδα δεν ευνοούν πολλά πολλά. Ο φόβος δεν ήταν ποτέ φίλος της υγειούς επιχειρηματικότητας. Εξάλλου, η χώρα αυτή κάνει ό,τι μπορεί για να μας διώξει και να δεις που θα τα καταφέρει στο τέλος. Πέρα όμως από το φόβο είναι το ότι ο κόσμος έχει έρθει πιο κοντά και το άγνωστο φοβίζει λιγότερο. Αν κάπου είμαστε καλοί οι Έλληνες, αυτά είναι το εμπόριο και οι καλές ιδέες. Φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να βάλουμε αυτά τα δύο πράγματα να δουλέψουν στο Διαδίκτυο.

Αυτή την περίοδο όλα μου τα projects σχετίζονται με τον παγκόσμιο χάρτη, όχι τον ελληνικό, και ποτέ δεν ήμουν πιο χαρούμενος: οι άνθρωποι που τρέχουν τα projects αυτά είναι έτη φωτός μπροστά. Στην αντίληψη, στην αποφασιστικότητα, στη σαφήνεια, στη συνέπεια και σε άλλα τόσα πράγματα που θαυμάζω. Συγκρίνοντας αυτούς τους ανθρώπους, όχι με τους μέχρι σήμερα πελάτες μου—είπαμε είναι εξαιρετικοί όλοι τους, αλλά με τους παραδοσιακούς επιχειρηματίες βλέπω έναν ακόμα λόγο που έκανε αυτόν τον τόπο να βουλιάξει. The shit hit the fan όταν πέρασε τόσο χρήμα τόσο υπόγεια από τόσο μέτριους ανθρώπους. Αυτό το χρήμα έγινε μια ταριχευμένη αρκούδα πάνω από το τζάκι τους. Ελπίζω μια μέρα να ξυπνήσει και να τους φάει. Αλλά ξεφεύγω.

Οι άνθρωποι που επιλέγουν “Χωρίς Ελληνικά” δουλεύοντας με παγκόσμια standards κι ανταγωνισμό στο Διαδίκτυο και οι αεικίνητοι πιτσιρικάδες είναι ό,τι πιο υγειές μπορώ να δω σήμερα. Ξέρεις, αυτοί φέρνουν ζεστό χρήμα απ’έξω, μέσα. Δεν ξέρω αν σου λέει κάτι αυτό.

Για ό,τι μας βρήκε μπορούμε να κλαψουρίζουμε μέχρι ο ήλιος να γίνει πουά με ροζ κόκκους. Ένα πράγμα ξέρω εγώ: Get busy living or get busy dying. Αν χρειάζεται να γίνει “Χωρίς Ελληνικά”, αν χρειάζεται να γίνει παίζοντας εκτός έδρας, ας γίνει έτσι. Για καλό θα είναι.