Στιγμές από αυτό το καλοκαίρι
Αυτό το καλοκαίρι είχε την υποχρεωτική θάλασσα…
Αλλά κυρίως είχε βουνό. Το βουνό είναι πολύ βαρετό πράγμα, εκτός αν έχεις καλούς φίλους.
Μερικοί μπορεί να είναι λίγο επίμονοι κι αδιάκριτοι.
Συνήθως όμως το ρίχνεις στη μάσα.
Βέβαια, μετά το φαγητό δεν έχεις όρεξη για πολλά πολλά.
Στο βουνό βλέπεις μυστήριες συνυπάρξεις. Η τύπισσα στα δεξιά την πέφτει εμφανώς στον κύριο, ο οποίος όμως είναι αλλού (το αμόρε του δε φαίνεται στη φωτογραφία). Το διαφαινόμενο αδιέξοδο λύνεται με φαγητό. Τα γουρούνια μπορούν να φάνε τα πάντα. Είναι ειδικά στην εξαφάνιση κάθε ίχνους, ειδικά στους ανθρώπους. Χωρίς πλάκα, αν θες να εξαφανίσεις ανθρώπους δώστους να τους φάνε γουρούνια. Δε θα μείνει ίχνος.
Και κλείνουμε με νυχτερινή διαβίωση στο βουνό. Η θερμοκρασία πέφτει το βράδυ κάτω από 10 βαθμούς ακόμα και το κατακαλόκαιρο, οπότε το πράγμα δεν είναι και τόσο απλό. Προφανώς είναι άσκηση για tough guys.
Ταινίες
Επίσης, αυτό το καλοκαίρι είχε πολλές ταινίες.
Το Cloud Atlas είναι μια φανταστική ταινία. Αν κάνετε το λάθος να διαβάσετε σχόλια για την ταινία από έλληνες κριτικούς κινηματογράφου, δε θα τη δείτε ποτέ. Οι άνθρωποι έχουν πρόβλημα. Εντάξει, όχι όλοι, αλλά οι περισσότεροι πρέπει να έχουν να λύσουν πολύ σοβαρά θέματα πριν κάνουν αυτή τη δουλειά. Όπως και να’χει η ταινία είναι έπος, οι ήρωες είναι καταπληκτικοί, το story έχει αξία… με δυο λόγια σκίζει.
Αυτό το καλοκαίρι ξαναθυμήθηκα το Nine Queens. Πολύ ευχάριστη, δεν καταλαβαίνεις πότε περνάει η ώρα. Πάρα πολύ ωραία η ανατροπή στο τέλος.
Είδα επίσης το Before Midnight και το μετάνιωσα. Μάλλον μεγάλωσα και δεν αντέχω πια τόσο μπίρι μπίρι για το τίποτα. Super βαρετή.
Ανακάλυψα το The Prestige. Πάρα πολύ ωραία ιστορία για δύο μάγους, που ο ένας έχει βαλθεί να καταστρέψει τον άλλο. Μεγάλες ανατροπές, αγωνία και λίγο τρομακτική που και που. Ο Michael Caine φανταστικός. Συστήνεται ανεπιφύλαχτα.
Κυρίως όμως, είχαμε βραδιές Guy Richie. Ο άνθρωπος είναι περιβόλι. Δε τον χορταίνεις σε ό,τι κι αν κάνει. Ο κινηματογράφος στον απόλυτο ορισμό του.
Ξαναβρήκα μετά από χρόνια το Snatch με τον καλύτερο Brad Pitt που έχω δει κι ένα story που μπλέκει δύο ταλαίπωρους τύπους, gangsters, μικροαπατεώνες, φυλάργυρους αμερικάνους, τρελούς ρώσους και μια ομάδα Ρομά που είναι πιο παλαβοί απ’όλους.
Είδα τους δύο Sherlock Holmes σε δύο λίγο πιο χολυγουντιανές εκδόσεις ως προς την εξέλιξη των ιστοριών, αλλά σίγουρα ήταν super ταινίες. Ο Richie όχι απλώς μας λέει ωραίες ιστορίες, αλλά χτίζει χαρακτήρες μέσα στην κάθε ταινία. Οι χαρακτήρες στο Sherlock Holmes νομίζω ήταν το καλύτερο σημείο της κάθε ταινίας.
Τέλος, δίορθωσα το μεγάλο μου λάθος να μην έχω δει το Lock, Stock and Two Smoking Barrels. Απίστευτη κωμωδία. Μία ομάδα τεσσάρων φίλων μπλέκει με το βασιλιά του υπόκοσμου και στην προσπάθειά τους να αποπληρώσουν ένα χρέος τους σε αυτόν, γίνεται χαμός. Στο παιχνίδι μπαίνουν δύο εντελώς καταγέλαστοι ληστές, μια συμμορία ηλίθιων τυπάδων που καλλιεργεί ναρκωτικά, μια άλλη συμμμορία λίγο πιο σοβαρών εγκληματιών, ένας έλληνας κακομοίρης μεσάζοντας και η υπέρτατη μορφή, ο χαβαλές μέσα στη αγριάδα του, μαύρος αρχιέμπορος ναρκωτικών. Α-πί-θα-νες ατάκες, όλοι οι χαρακτήρες από λίγο έως πολύ προβληματικοί και γελοίοι κι ένα εντελώς βρετανικό χιούμορ του υπόκοσμου.
Η καλύτερη ατάκα είναι του έμπορου ναρκωτικών όταν στριμώχνει τον έλληνα και του λέει:
If you hold back anything, I’ll kill ya. If you bend the truth or I think you’re bending the truth, I’ll kill ya. If you forget anything, I’ll kill ya. In fact, you’re gonna have to work very hard to stay alive, Nick. Now, do you understand everything I’ve just said? ’Cause if you don’t, I’ll kill ya!
Τι άλλο;
Αυτό το καλοκαίρι μέσα σε 15 μέρες είδα τόσο κόσμο όσο δεν είχα δει όλο το χειμώνα.
Ξεκίνησα ένα προσωπικό projectάκι που θα βγει στον αέρα όταν έρθει η ώρα του.
Περπάτησα όλη τη Θεσσαλονίκη των φοιτητικών μου χρόνων και σχεδόν πνίγηκα από τις αναμνήσεις.
Έκανα ποδήλατο με τον μικρό στο πίσω κάθισμα.
Καλά δεν είναι όλα αυτά;
