Μαλδίβες & Ντουμπάι
Μαλδίβες
Ομολογώ ότι ήμουν λίγο διστακτικός στο ταξίδι γιατί δεν μπορούσα να πιστέψω ότι τα πράγματα εκεί είναι τόσο ωραία όσο δείχνουν στις φωτογραφίες. Επίσης, δεν το πολυήθελα γιατί ακούγεται λίγο ψωνισμένο. Στις Μαλδίβες πάνε ή νεόπλουτοι ή κάποια μηδενικά της εγχώριας show biz (-της ποιας; -χαχαχα)
Τώρα αναγνωρίζω το λάθος μου ως προς το πρώτο σκέλος. Οι Μαλδίβες είναι όπως στις φωτογραφίες και λίγο καλύτερες. Όσο για το δεύτερο, επιλέγω να το αγνοώ.
Οι Μαλδίβες είναι ένας προορισμός απίθανης φυσικής ομορφιάς σε συνδυασμό με κάποιες μετρημένες επεμβάσεις που σκοπό έχουν να κάνουν τη διαμονή του επισκέπτη πιο ευχάριστη. Έως πολυτελή. Γι' αυτό και το κόστος για να μείνεις εκεί δεν έχει ταβάνι. Ο καθένας επιλέγει το επίπεδο της χλιδής που επιτρέπει στον εαυτό του κι αφήνεται σε αυτή.
Επειδή πρόκειται για ένα σύμπλεγμα χιλιάδων νησιών στη μέση του πουθενά είναι ένας τόπος, χωρίς ιδιαίτερο πολιτισμό και παράδοση. Αυτό τουλάχιστον εγώ αποκόμισα. Όμως τα νησιά αυτά μάλλον ήταν ένα από τα καλύτερα μαγικά που συνέβησαν σε αυτόν τον πλανήτη. Χάρη σε αυτές τις φυσικές ατόλες που δημιουργήθηκαν γύρω από μικρές ομάδες νησιών, 4-5 κάθε φορά, η θάλασσα είναι τόσο πράσινη όσο φαίνεται, η άμμος τόσο λευκή όσο φαίνεται και χάρη στο τροπικό της κλίμα η βλάστηση είναι οργιώδης.
Μέχρι εδώ ήταν θέμα φύσης. Από το σημείο αυτό και μετά το χέρι του το βάζει ο άνθρωπος. Επεμβαίνει στη βλάστηση τόσο ώστε να διευκολύνεται η προσέλευση του κόσμου, φτιάχνει μικρά λιμάνια, κατασκευάζει βίλες πάνω στο νερό και κάνει ό,τι μπορεί ώστε να προσφέρει την απόλυτη εμπειρία διακοπών. Όλα αυτά σε απόλυτο εναρμονισμό και σεβασμό στο περιβάλλον.
Στις Μαλδίβες η λέξη "εξωτικό" είναι ακριβής. Εξωτικά φυτά, περίεργα πουλιά και ζώα, πολύχρωμα ψάρια, ακόμα και καρχαρίες που κολυμπάνε μερικά μέτρα μακριά από σένα - μέχρι να το συνειδητοποιήσεις. Άνθρωποι απ' όλες τις γωνιές της γης, ο καθένας με την περίεργη προφορά του και τα χρώματά του εναρμονίζονται στο γαλάζιο και το πράσινο του τροπικού νησιού σαν να ζούσαν μαζί από πάντα. Προσοχή μόνο στις τροπικές μπόρες. Έρχονται μέσα σε 10', τρυπάνε σαν βελόνες και αν σε βρουν πάνω σε κανά καγιάκ κανείς δε σου εγγυάται που θα καταλήξεις.
Νομίζω ότι δεν υπάρχει κάτι ακόμα που μπορώ να προσθέσω και να είναι καλύτερο από τις φωτογραφίες. Υπάρχει κι ένα πλήρες set στο Flicker για όσους θέλουν να δουν περισσότερες.
Ντουμπάι
"Μια και δεν μπορούμε να αποφύγουμε την ενδιάμεση στάση του αεροπλάνου, δε σταματάμε δύο μερούλες κι εκεί;" Ναι, αυτή ήταν μια κακή ιδέα που είχα.
Η κεντρική ιδέα είναι: Ντουμπάι = αφόρητη ζέστη + αραβική χλιδή + ατέλειωτο εργοτάξιο.
Αφόρητη ζέστη σημαίνει ότι το θερμόμετρο δείχνει σταθερά 40°+ βαθμούς τη μέρα με πραγματική αίσθηση κοντά στους 50°. Τι μπορείς να κάνεις σε αυτές τις συνθήκες;
Αραβική χλιδή σημαίνει ότι η υπερβολή ήταν παρούσα όπου κι αν έπεφτε το μάτι σου. Τις περισσότερες φορές ήταν δυσάρεστη, ειδικά όταν στις Μαλδίβες έχεις περάσει μέρες μέσα στην αγνότητα της φύσης. Βρίσκω τρομερή διαστροφή π.χ. το εμπορικό κέντρο μέσα στο οποίο ήταν στημένο ένα κανονικότατο χιονοδρομικό κέντρο. Κι ενώ από το ένα τζάμι έβλεπες ανθρώπους σε ημιλυπόθυμη κατάσταση λόγω ζέστης, από το άλλο τζάμι έβλεπες σκιέρ να κάνουν slalom.
Κάτι άλλο που με ενόχλησε ήταν το ότι ως επισκέπτης δεν είχα αφορμές να μάθω για το παρελθόν της χώρας, αλλά είχα άπειρες ευκαιρίες να είμαι ένας ακόμα τυπικός tourist.
Επίσης, όσο αποστασιοποιημένος κι αν είμαι, δεν μπορώ να αποδεχτώ ως φυσιλογικό τις μπούρκες και τις δόλιες τις γυναίκες που είχαν ακόμα και τα μάτια τους καλυμένα, ενώ από δίπλα ο σύζυγος ήταν άνετος με το σορτσάκι του.
Τέλος, ατέλειωτο εργοστάσιο σημαίνει ότι εκεί έχουν πολλά φράγκα. Και χτίζουν παντού. Χτίζουν ουρανοξύστες, χτίζουν νησιά, φέρνουν νερά και γενικά αλλάζουν το φυσικό τοπίο βίαια. Μερικές φορές από αυτό προκύπτουν πανέμορφα αποτελέσματα βέβαια.
Με όλα τα παραπάνω ξέρω ότι αδικώ ένα ιστορικό μέρος. Εξάλλου υπάρχει κι ένα set στο Flickr που δείχνει τις καλύτερες στιγμές του ταξιδιού.
