Internet Banking: το σημαντικότερο προϊόν μιας τράπεζας
Βλέπω τις τράπεζες σαν αναγκαίο κακό. Μεταξύ μας, αυτό δεν είναι πρωτοτυπία: δεν ξέρω κάποιον άνθρωπο που να τις βλέπει σαν μη αναγκαίο καλό.
Πρόσφατα, μπήκα στη διαδικασία ν’ αλλάξω μία εκ των δύο βασικών τραπεζών που χρησιμοποιώ, καθώς αποδείχτηκε ασυνεπής και δυσκίνητη σε κάτι που θα έπρεπε να διεκπεραιώσει πολύ εύκολα: να εκδόσει μια νέα κάρτα ανάληψης μετρητών. Έτσι μπήκα στη διαδικασία να ψάξω για μια νέα τράπεζα.
Προσπάθησα λοιπόν να προσμετρήσω και να ιεραρχήσω τι ζητάω από μια τράπεζα. Κατέληξα στο ότι το πιο σημαντικό που χρειάζομαι είναι το καλό Internet Banking. Κάπου εκεί παρέλυσα: ρωτώντας κι ερευνώντας είδα ότι η τράπεζα που θέλω να εγκαταλείψω είναι μία από τις δύο καλύτερες σε επίπεδο Internet Banking. (Η άλλη καλή είναι η 2η μου τράπεζα.) Όλες οι υπόλοιπες είναι, για να το πω ευγενικά, προβληματικές στο κομμάτι αυτό. Κι εγώ που πίστευα ότι το Web περιβάλλον που έβλεπα σε αυτές τις τράπεζες ήταν μέτριο… Δεν ήταν μέτριο. Ήταν το καλύτερο δυνατό.
Ακόμα προσπαθώ να πάρω μια απόφαση τι να κάνω. Τι να κάνω;
Δε με ενδιαφέρουν τα “τραπεζικά προϊόντα”. Τα περισσότερα από αυτά νομίζω ότι απευθύνονται σε κρετίνους και, δεν λέω μπορεί να κάνω και λάθος ρε παιδί μου, αλλά δεν περνιέμαι για κρετίνος.
Οπότε, δε με ενδιαφέρει το .5% μεγαλύτερο επιτόκιο που έχει κάποιος έναντι του ανταγωνισμού.
Δε με ενδιαφέρουν οι κλειστοί λογαριασμοί που σε 20 χρόνια θα μου αποδώσουν ένα όχι αστείο επιπλέον ποσό. Ποια 20 χρόνια ρε παιδιά; Μας κοροϊδεύετε; Πού ζείτε;
Δε με ενδιαφέρει η χορηγία στην εθνική ομάδα χόκεϋ επί χόρτου και το ενδιαφέρον για το περιβάλλον: στ’ αλήθεια πιστεύει κάποιος ότι μια τράπεζα δεν έχει άλλη δουλειά να κάνει; Θα σώσει τους υδάτινους πόρους της χώρας;
Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ένα Internet Banking που δε θα ζητά Internet Explorer 6 ή 7 για να είναι ασφαλείς οι συναλλαγές μου. Που δε θα χρειάζεται Refresh η κάθε σελίδα μέχρι να μου εμφανίσει τα δεδομένα. Αντί αυτών των γελοιοτήτων, χρειάζομαι ένα Internet Banking που να δουλεύει σωστά και να είναι φιλικό για τα μάτια μου και τα νεύρα μου. Αυτό. Αυτό που όμως είναι δυσεύρετο.
Στην πραγματικότητα το διαδικτυακό περιβάλλον μιας τράπεζας, πέρα από ασφαλές και γρήγορο, οφείλει να είναι:
- Σοβαρό
- Εύχρηστο
- Κατανοητό
Σε επίπεδο design λοιπόν, χρειαζόμαστε απλά και καθαρά πράγματα. Είναι εύκολο να τα λες και πιο δύσκολο να τα υλοποιείς, αλλά σίγουρα δεν είναι αδύνατο.
Η περισσότερη δουλειά αφορά το information archtecture κι ένα εκτεταμένο card sorting, έτσι ώστε το τι κάνει ο κάθε χρήστης κάθε φορά να είναι σχεδόν αυτόματο. Οι υπηρεσίες που μπορεί να παρέχει ένα Internet Banking διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους μερικές φορές κι άλλες είναι πολύ παρεμφερείς. Η σωστή αρχιτεκτονική της πληροφορίας και η ιεράρχησή της είναι κρίσιμες παράμετροι. Αυτό καθορίζει σε μεγάλο βαθμό όλο το περιβάλλον, αφού τα μενού πλοήγησης παίζουν καταλυτικό ρόλο.
Επιβάλλεται ακόμα η απλή και κατανοητή γλώσσα, χωρίς δύσκολους όρους. Πολλές φορές συγχέουμε την απλότητα με το προϊόν που δεν έχει αξία. Έτσι, προσπαθούμε να κάνουμε τα πράγματα να δείχνουν πιο επιτηδευμένα απ’ όσο είναι. Όμως εδώ ισχύει το: Simplicity is the ultimate sophistication.
Από εκεί και πέρα χρειαζόμαστε καλή τυπογραφία (όχι άλλα κείμενα με 11px μέγεθος γραμματοσειράς—μπαίνουν και μεγάλοι άνθρωποι στα συστήματα αυτά), με έμφαση στο τι είναι σημαντικό σε σχέση με αυτό που δεν είναι και καθαρά, ευδιάκριτα links.
Δε νομίζω ότι είναι και τόσα πολλά όλα αυτά για μια καλή αρχή.
Οι τράπεζες είναι οργανισμοί που διοικούνται από εξαιρετικά έξυπνους ανθρώπους. Μου κάνει, λοιπόν, πολύ κακή εντύπωση που αυτοί οι έξυπνοι άνθρωποι δε διαβλέπουν την ανάγκη του καλού Internet Banking. Δε γίνεται, λέω, να βλέπουν την ανάγκη να επενδύσουν στη διάσωση της φώκιας της Αμβρακικού και να μην μπορούν να φτιάξουν μια καλή πλατφόρμα για το Διαδίκτυο. Δεν κοστίζει περισσότερο κι έχει περισσότερα ανταποδοτικά οφέλη από τη φώκια: οι φώκιες ως γνωστόν δεν έχουν πάρε—δώσε με τράπεζες και δε ζουν και τόσο πολύ εδώ που τα λέμε. Να’ταν χελώνες να το συζητούσαμε.
Νομίζω ότι το σωστό θα ήταν, όχι μόνο η κάθε τράπεζα να έχει ένα αξιόπιστο online σύστημα, αλλά να παρέχει κι ένα demo του στον υποψήφιο πελάτη της. Ναι, αυτό θα μπορούσε να είναι ένα unique selling point, που λένε και οι marketers, και μάλιστα για δύο λόγους:
- γιατί έτσι θα επανακτούσε μέρος της χαμένης εμπιστοσύνης της τράπεζας προς το κοινό
- γιατί θα μπορούσε αυτό να είναι η κερκόπορτα στο να πουλήσει κάποια από τ’ άλλα προϊόντα της
Ωραίες λέξεις, σχεδόν ποιητικές: εμπιστοσύνη και πωλήσεις.
Αντ’ αυτού, το online τραπεζικό σύστημα συνεχίζει να μας κάνει να το αντιπαθούμε με χαρά. Το κακό Internet Banking είναι αποτύπωση μιας μικρόνοιας. Οι νέοι ψηφιακοί πολίτες χρειάζονται νέα μέσα για να διευκολύνουν την καθημερινότητά τους και τα χρειάζονται, όχι αύριο, όχι αργότερα, αλλά τώρα. Η τεχνολογία υπάρχει, τα χρήματα, προφανώς, υπάρχουν αλλά λείπει η θέληση. Η οποία θέληση είναι πολύ εκδηλωτική κι επιθετική όταν προτείνει το επαναστατικό προϊόν του διακοποδάνειου.
Όλα αυτά βοηθάνε για να κλείσω ωραία αυτό το κειμενάκι, αλλά με κάνουν να νιώθω σαν το σκύλο που κυνηγάει την ουρά του. Το αναγκαίο κακό που λέγεται τράπεζα δε μου δίνει την ευκαιρία να του δώσω λίγη από την εμπιστοσύνη μου. Εκτός βέβαια κι αν είμαι μέρος ενός μεγαλύτερου σχεδίου που δεν μπορώ να δώ, ενός Matrix ας πούμε, στο οποίο έχω μπει και δε λέω να πάρω το σωστό χάπι…