Getitnow & in.gr: απαξιώνοντας το Web design
Το πρώτο, το Getinow, αυτοανακυρήχθηκε ως το Amazon της Ελλάδας και προβλήθηκε ανελέητα από το συγκρότημα ΔΟΛ, μια και είναι παιδί του. Φυσικά και είναι θεμιτή η προβολή. Αυτό που δεν είναι θεμιτό είναι η άκομψη προβολή - π.χ. από περιοδικά που δεν ασχολήθηκαν ποτέ με το Διαδίκτυο και τώρα έτρεξαν να το προβάλλουν. Αλλά δεν πειράζει. Έτσι είναι τα media.
Το design του Getinow είναι κατ' αρχήν ακατανόητο. Στην πορεία γίνεται αδιανόητο. Μπορεί βέβαια κάποιες μετρήσεις να υπέδειξαν στους ανθρώπους (προσοχή, δε λέω μόνο για τους designers, αλλά γενικά για τους ανθρώπους) πίσω από το site ότι κάπως έτσι έπρεπε να είναι για να πετύχει. Αυτό είναι το καλύτερο σενάριο.
Στην πράξη το site δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Είναι κουραστικό. Είναι κακόγουστο. Έχει εξόφθαλμα λάθη στο σχεδιασμό που τα νιώθουν οι πάντες κι όχι μόνο οι ειδικοί. Δεν προκαλεί εμπιστοσύνη για να αγοράσει κάποιος από εκεί. Μοιάζει σαν να έχει γίνει στο πόδι. Δεν ακολουθεί σχεδόν καμία σύμβαση που κάνει ένα ηλεκτρονικό κατάστημα επιτυχημένο.
Με δυο λέξεις; Μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα, το site ανακοινώνει εμμέσως πλην σαφώς την αποδοχή της αποτυχίας του. Πώς φτάσαμε από το ελληνικό Amazon στο σημείο αυτό;
Το in.gr τώρα, σε καμία περίπτωση δε φτάνει τα ακραία επίπεδα κακού σχεδιασμού του Getitnow. Αντιμετωπίστηκε χλιαρά από την κοινότητα, γιατί αυτό είναι ως προς το σχεδιασμό του: μέτριο.
Το in μοιάζει σαν να έχει σχεδιαστεί από μια ομάδα χωρίς προσανατολισμό και κοινή φιλοσοφία. Σαν να έχει επιβληθεί στους designers μια λογική του τύπου "πρέπει να μπουν στην αρχική σελίδα αυτά τα 100 features - κανόνισε να τα βάλεις". Σε αυτές τις περιπτώσεις, μία κλασσική τακτική είναι να μικραίνουν όσο περισσότερο γίνεται οι γραμματοσειρές και οι αποστάσεις μεταξύ των διαφορετικών elements της σελίδας ώστε να χωρέσουν όλα. Στο τέλος, το site δεν μπορεί να διαβαστεί. Αυτό διαφαίνεται στο in.
Αν μη τι άλλο, τα διεθνή portals δείχνουν το δρόμο. Υπάρχουν επιτυχημένα παραδείγματα. Δε χρειάζεται κανένας να ανακαλύψει τον τροχό. Και στο σχεδιασμό portals υπάρχουν κανόνες και συμβάσεις που εξασφαλίζουν ένα minimum επιτυχίας. Το in σχεδιαστικά ακολούθησε το δικό του δρόμο. Πολύ σύντομα θα δει τα αποτελέσματα.
Είναι βιαστικές οι κρίσεις αυτές για το in; Όχι, γιατί το design δε χρειάζεται και τόσο χρόνο για να εκτιμηθεί. Είναι βιαστικό να προεξοφλείται η αποτυχία του; Πιθανόν. Ο χρόνος θα δείξει.
Μέσα από αυτά τα δύο παραδείγματα βγαίνουν μερικά χρήσιμα συμπεράσματα.
- Ένα από αυτά είναι ότι ο καλός Web designer δεν είναι απλώς ο άνθρωπος που βάζει τα χρώματα και διαλέγει μια γραμματοσειρά. Είναι αυτός που θα προτείνει ένα σωστό information architecture, θα ενδιαφερθεί για έννοιες όπως το usability και το content strategy και θα έχει μία συγκροτημένη φιλοσοφία, αυτό που λέμε creative direction, για το έργο.
- Όταν πρόκειται για Web design, καλύτερα η δουλειά να γίνεται από Web designers. Όχι graphic designers, γιατί οι designers αυτοί έχουν διαφορετική αποστολή και background. Πολύ περισσότερο από marketers που συνήθως έχουν άγνοια για τις ανάγκες του χρήστη. Ακόμα περισσότερο από managers και διοικούντες. Αυτοί είναι υπεύθυνοι για να βρουν τους σωστούς ανθρώπους να κάνουν τη δουλειά, όχι να την κάνουν οι ίδιοι.
- Όταν δύο τόσο σημαντικά projects αποτυγχάνουν τόσο φανερά στο σχεδιασμό, οι συνέπειες είναι πολλαπλές. Η αξία του καλού design γίνεται αυταπόδεικτη. Όποιος θέλει να μειώσει αυτήν την παράμετρο, τη μειώνει.
- Όσο κι αν επιχειρήσει να χλευάσει κάποιος τους επαγγελματίες που έχουν συγκροτημένες απόψεις για το τι είναι σωστό στο Web design, η χλεύη επιστρέφει σε αυτούς. Αυτή βέβαια είναι μια συνήθης τακτική προκειμένου να αναδειχτεί κάποιος. Συμβαίνει εκατοντάδες χρόνια τώρα. Αλλά δε σημαίνει ότι είναι και σωστή.
- Στην Ελλάδα έχουμε δρόμο να διανύσουμε ακόμα μέχρι να μπούμε στη φιλοσοφία του χρήσιμου και όμορφου Διαδικτύου. Είμαστε πολύ καλύτερα σε σχέση με το παρελθόν, αλλά ακόμα μακριά από το στόχο.
