Τα καλύτερα του 2008 (και μερικές ακόμα σκέψεις)
Καλύτερο design
Ψηφίζω το The First Twenty.
Είναι ένα one page website, που έχει να κάνει με τους πυροσβέστες της Αμερικής (πολύ άσχετο όμως;). Το όνομά του έχει να κάνει με τα 20 πρώτα λεπτά από τη στιγμή που ξεκινάει μια πυρκαγιά, τα οποία είναι και τα πιο κρίσιμα για την επιτυχή έκβαση της πυρόσβεσης.
Το The First Twenty ως design είναι όσο minimal πρέπει, αλλά ταυτόχρονα με αυτό το vintage εικαστικό του, βάζει τον επισκέπτη της ιστοσελίδας τόσο πολύ μέσα σε αυτό που θέλει να πει. Είναι προσεγμένο μέχρι το τελευταίο του pixel, έχει άψογη τυπογραφία και υπέροχα χρώματα. Δεν μπορώ να του βρω ούτε ένα ψαγάδι, άσχετα που το θέμα του δε με αφορά ως αναγνώστη.
Καλύτερο blog γύρω από το design
Δεν μπορεί να είναι άλλος εκτός από τον Jason Santa Maria.
Μέσα στο 2008 άλλαξε το παλιό του website με ένα νέο, στο οποίο κάθε post έχει κι ένα διαφορετικό design με στόχο το εκάστοτε κείμενό του να υποστηρίζεται οπτικά με τον αντίστοιχο σχεδιασμό. Μου άρεσε τόσο πολύ που ήταν αφορμή να ξεκινήσω κι εγώ κάτι αντίστοιχο κι ας παίρνει σημαντικά περισσότερο χρόνο κάτι τέτοιο.
Όλα τα designs και τα κείμενα του Jason Santa Maria είναι ένα μάθημα στο σύγχρονο web design. No more comments.
Καλύτερο ελληνικό blog
Τα blogs στην Ελλάδα στην πλειοψηφία τους κατά τη γνώμη μου συνεχίζουν την πορεία τους σε δύο άξονες: ή θα είναι κακέκτυπα ξένων ως προς τη θεματολογία και το στυλ των κειμένων ή θα είναι τυφλοί κατήγοροι των πάντων, χωρίς διακρίσεις, χωρίς φίλτρα και χωρίς αυτοπεριορισμό. (Υπάρχουν πολλά παραδείγματα, αλλά είπαμε ότι εδώ γράφω για τα καλύτερα του 2008, οπότε θα τα αγνοήσω επιδεικτικά).
Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, ξεχωρίζω τον Σάκη Ρίζο και το blog του, bizwriter, που κάθε του κείμενο έχει ουσία, δε γίνεται για προσωπική επίδειξη και προσωπικά το βρίσκω πολύ χρήσιμο. Με τον Σάκη έχουμε πιει ένα καφέ κι έχουμε ανταλλάξει μερικά emails, αλλά αυτό (πιστεύω ότι) δε με κάνει τόσο υποκειμενικό απέναντι σε αυτά που γράφει και που πρεσβεύει.
Αν δεν έχετε μέχρι σήμερα το blog του στα bookmarks σας, κάντε το τώρα!
Καλύτερα βιβλία
Διαβάζω παράλληλα 3 βιβλία αυτή την περίοδο και μ' αρέσουν εξίσου, οπότε τα προτείνω όλα.
Leohnard Cohen - Book of Longing
Τι να πρωτοπείς για τον Leonard Cohen; Μάλλον τίποτα που να χωράει σε μερικές γραμμές. Το Book of longing είναι ένα βιβλίο με ποιήματα από τον μεγαλύτερο παραμυθά της εποχής μας.
Τα περισσότερα ποιήματα είναι γλυκόπικρα, αλλά σε μεταφέρουν από τις πρώτες τους κιόλας λέξεις σε άλλους κόσμους, άλλοτε σκοτεινούς, άλλοτε φωτεινούς όμως πάντα γοητευτικούς. Υπέροχο βιβλίο.
Perfectly Reasonable Deviations from the Beaten Track: The Letters of Richard P. Feynman
Λατρεύω τον Feynman. Πρόκειται στα μάτια μου για τον σπουδαιότερο Φυσικό που θαυμάζω ταυτόχρονα και ως άνθρωπο του προηγούμενου αιώνα.
Το βιβλίο του αυτό εμπεριέχει επιστολές του (και τις απαντήσεις τους) σε συνάδελφούς του, σε συγγενείς του, σε ανθρώπους που απλώς ζητάνε τη γνώμη του κλπ. Μέσα από το Perfectly Reasonable Deviations from the Beaten Track μαθαίνω ακόμα περισσότερα πράγματα για τον μεγάλο αυτό άνθρωπο.
Richard Dawkins: A Devil's Chaplain: Reflections on Hope, Lies, Science, and Love
Πέρυσι τέτοια εποχή πρότεινα το The God delusion. Το A Devil's Chaplain είναι ένα δύσκολο βιβλίο που ερευνά στα βάθη της επιστήμης (Βιολογία, Γενετική, Φυσική, Τεχνολογία) και στις δυσειδαιμονίες του σύγχρονου ανθρώπου. Απαιτεί αναγνώστες ανοιχτόμυαλους, έτοιμους να αμφισβητήσουν αυτά που μέχρι σήμερα πίστευαν.
Ψέμματα λέω. Κάτι σαν Άρλεκιν είναι κι αυτό. Κυλάει σαν νεράκι.
Καλύτερο μουσικό κομμάτι
Truenorth - no-man
Οι no-man είναι το ντουέτο που αποτελείται από τον Steven Wilson και τον Tim Bowness. Βγάζουν σπάνια πια νέα κομμάτια κι αυτά είναι πολύ ιδιαίτερα.
Το Truenorth ήταν το κομμάτι που άκουσα πιο πολύ μέσα στο 2008. Αν είχα βινύλια, θα έλεγα ότι τον έκαψα αυτό το δίσκο. Χειμώνας, άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο και πάλι από την αρχή.
Είναι δύσκολο να περιγράψεις κάτι που σου αρέσει τόσο πολύ. Δεν έχει σημασία εξάλλου. Και δεν έχει σημασία σε πόσους ακόμα αρέσει, αν είναι γνωστό, τι εντύπωση κάνεις με τη μουσική αυτή. Απλώς το βάζεις να παίξει ξανά και ξανά.
Όσο ακούω τέτοια μουσική μπορώ να είμαι αισιόδοξος. Τόσο γενικά και τόσο απόλυτα: αισιόδοξος.
Σκόρπιες σκέψεις για το porcupine colors
Το 2008 πήγε αναπάντεχα καλά γι' αυτό το website. Τόσο καλά που δεν μπορούσα καν να το φανταστώ.
Βγάλαμε στον αέρα κάποια πολύ σημαντικά έργα για τα οποία είμαι περήφανος. Ακόμα σημαντικότερο για μένα είναι ότι μας εμπιστεύθηκαν πολλοί άνθρωποι και σήμερα, βλέποντας προς τα πίσω, χαίρομαι που οι άνθρωποι αυτοί είναι χαρούμενοι που δουλέψαμε μαζί.
Μέσα σε ένα κυκεώνα από πράγματα που έτρεχαν συνέχεια γύρω μας, με τον ανταγωνισμό να γίνεται αδυσώπητος, μπορέσαμε και κρατήσαμε το επίπεδό μας ψηλά και συνεχίσαμε να συμπεριφερόμαστε ως αληθινοί άνθρωποι κι όχι ως μηχανές που θέλουν να κόψουν χρήμα. Όσο συνεχίζουμε έτσι, δεν μπορώ παρά να είμαι πολύ αισιόδοξος για τη συνέχεια.
Τέλος, μέσα στο 2008, σε συνεργασία με την παντοδύναμη συμμορία βγάλαμε το CSS3, το μοναδικό ελληνικό online περιοδικό για τους επαγγελματίες του Διαδικτύου. Το CSS3 ξεκίνησε και συνεχίζει πολύ καλά, η συνεργασία με τον Αλέξανδρο, τον Απόστολο, το Γιάννη και τη Ζαχαρένια είναι άψογη και ποτέ δε μετάνιωσα για ό,τι ξεκινήσαμε. Τα καλύτερα σίγουρα έρχονται.
Καλή χρονιά, όπως την ονειρεύεται ο καθένας.
