Σήμερα ο γιος μου γίνεται 3
Επιτρέψτε μου λοιπόν ένα post διαφορετικό από τα συνηθισμένα, ένα κειμενάκι προσωπικό σε μορφή ερωτήσεων κι απαντήσεων για το τι έμαθα αυτά τα τρία χρόνια με τον Αλέξανδρο.
- Πότε είναι καλό να κάνεις παιδί
Όταν θέλεις (εύκολο), όταν μπορείς (πιο δύσκολο) κι όταν αυτά τα δύο συμπίπτουν (σχεδόν αδύνατο).
Όχι όταν θέλουν οι συγγενείς, όχι όταν έχεις βαρεθεί τη ζωή σου με το άλλον, όχι όταν θες να πάρεις άδεια για να ξεφύγεις λίγο από τη δουλειά.
- Πότε ένας άντρας είναι έτοιμος να γίνει πατέρας
Ποτέ.
- Αν όντως αλλάζει η ζωή σου με ένα παιδί
Δηλαδή υπάρχει κάποιος που πιστεύει στα σοβαρά ότι μπορεί και να μην αλλάζει; Αλλάζουν τα πάντα.
Όλα όσα ήξερες κι έκανες γίνονται πολύ πιο δύσκολα.
Αν π.χ. είσαι freelancer όπως εγώ, η επαγγελματική σου ζωή κρέμεται από μία κλωστή.
Αλλά και η προσωπική σου δεν πάει πίσω. Μπορείς να φανταστείς πώς είναι να πηγαίνεις για καφέ με ένα φίλο ανά 3 μήνες; Ένα εστιατόριο ανά 6 μήνες; 2 Open Coffee μέσα στη χρονιά; 1 ταξίδι στην Αθήνα για επαγγελματικούς λόγους το χρόνο; Δεν μπορείς.
Όλα όσα σου είναι νέα, δηλαδή το παιδί, είναι τα ευχάριστα. Η γέννηση ενός παιδιού είναι κάθε φορά ένα αληθινό θαύμα. Όλο αυτό είναι ένας νέος ανεξευρεύνητος κόσμος με τρομερό ενδιαφέρον που κάθε μέρα αλλάζει πριν προλάβεις να το συνειδητοποιήσεις. Αν έχεις δει πώς στο Cloud Atlas επανέρχονται οι ίδιοι ήρωες σε διαφορετικούς κόσμους, μπορείς να έχεις μια ιδέα για το συμβαίνει όταν έχεις ένα παιδί.
- Αν πράγματι τα παιδιά είναι ο σκοπός του ανθρώπου σε αυτή τη ζωή
Δεν έχω ξανακούσει μεγαλύτερη ανοησία. Ο σκοπός του ανθρώπου στη ζωή του είναι ξεχωριστός και διαφορετικός για τον καθένα. Είναι ό,τι επιλέγει κάποιος να είναι.
Αν πραγματικά αυτό που επιθυμείς στη ζωή σου είναι να κάνεις παιδιά, τότε μπράβο. Αν πάλι στα σχέδιά σου δεν είναι το παιδί, τότε κι αυτό είναι μια χαρά. Κανένας πάντως δεν έγινε πιο άξιος επειδή έκανε παιδί.
Επίσης, το "ολοκληρώθηκα με τη γέννηση του παιδιού" δεν κάνει apply σε μένα. Για την ακρίβεια μού φαίνεται μια τεράστια μπαρούφα, αλλά ΟΚ, ας μην είμαι απόλυτος.
- Αν ένα παιδί μπορεί να γεμίσει κάθε πτυχή της ζωής σου
Μία ακόμα βλακεία μεγατόνων.
Το παιδί θα κυριαρχεί στα πάντα, αλλά δε γίνεται να είναι τα πάντα. Οι άνθρωποι είμαστε πολυδιάστατα όντα και γεμίζουμε με πολλά και διαφορετικά πράγματα. Το να τα αρνηθείς και να σταματήσεις να τα διεκδικείς επειδή έκανες παιδί πιστεύω ότι είναι μια πηγή μεγάλης λύπης.
- Ποιος είναι ο απόλυτος τρόμος που έχεις από εδώ και πέρα
Μην πεθάνει το παιδί (για τον οποιονδήποτε λόγο) πριν από σένα.
Να καθυστερήσει αυτή η στιγμή όσο περισσότερο γίνεται.
- Πόσο εμμονικός μπορεί να γίνει ένας γονιός με τις λεπτομέρειες της καθημερινότητας ενός παιδιού
Αφάνταστα. Στα forums των νέων μαμάδων θα μάθεις τα πάντα από το νανούρισμα μέχρι τον πυρετό, μέχρι τα κακάκια. Ειδικά τα κακάκια. Συχνότητα, χρώμα, υφή, οσμή… ας μη το συνεχίσω.
Ο νέος γονιός είναι επιπλέον ξερόλας: γνωρίζει την ακριβή επίδραση του χαμομηλιού των Ιμαλαΐων στο πεπτικό ενός βρέφους, ποια είναι η ιδανική θερμοκρασία δωματίου με ακρίβεια τρίτου δεκαδικού και πώς να ξεχωρίσεις το χασμουρητό νύστας από το χασμουρητό επερχόμενης ίωσης. Όσοι γονείς δε συμφωνούν με την άποψή του είναι ή ανενημέρωτοι:
"Αυτή δεν κάνει για μάνα. Άκου εκεί να μην ξέρει ότι το χαμομήλι των Ιμαλαΐων προκαλεί δυσπεψίες όταν το πιεις πριν τις 10."
ή κολλημένοι:
"Καλά, τι επιμένεις; Αφού σου λέω, το άνοιγμα στόματος πάνω από 30 μοίρες στο χασμουρητό σημαίνει ότι το παιδί αρρωσταίνει."
Το χειρότερο είναι ότι ένας νέος γονιός θέλει να τα μεταφέρει όλα αυτά και σε άλλους. Δηλαδή, γίνεται ανυπόφορη παρέα για τους νορμάλ ανθρώπους. Οπότε, τους νέους γονείς μην τους πλησιάζετε. Αν σας προτείνουν να βρεθείτε για ένα καφέ, πείτε ότι έχετε ταξίδι στην Αυστραλία.
- Τι αντιμετώπιση υπάρχει από αυτό που λένε "πολιτεία" σχετικά με το παιδί
Ένα ζευγάρι ελεύθερων επαγγελματιών ή ιδιωτικών υπάλληλων αντιμετωπίζει απίστευτες δυσκολίες. Στην πραγματικότητα το μόνο που δεν κάνει το κράτος γι' αυτούς τους πολίτες Β' Κατηγορίας είναι να τους μαστιγώσει που τόλμησαν να κάνουν παιδί. Αν δεν είσαι στρατιωτικός ή δημόσιος υπάλληλος, είσαι τελειωμένος.
Το κυριότερο απ' όλα όμως είναι ότι κανένας δεν υπολογίζει τις ανάγκες αυτού του νέου ανθρώπου. Οι νόμιμες επιδοτούμενες άδειες για τη νέα μητέρα είναι φαιδρές, η οικονομική στήριξη καταγέλαστη κι από τη στιγμή που το παιδί κλείνει το πρώτο του τρίμηνο του φέρονται σαν να είναι βάρος για την κοινωνία. Όλη η φύση απογαλακτίζεται πιο σωστά σε σχέση με το βρέφος ελληνικής υπηκοότητας. Η λέξη "εξευτελισμός" δε χωράει αυτό που συμβαίνει.
- Τι πιστεύω για τις γιαγιάδες και τους παππούδες στο μεγάλωμα των παιδιών
Ως ένας γονιός που δεν έχει βοήθεια στην καθημερινότητά του λόγω απόστασης, μπορώ να πω ότι οι γιαγιαδοπαππούδες είναι και πολύτιμοι κι απαραίτητοι και δόξα και τιμή και τα πάντα όλα. Ειδικά όταν δουλεύουν και οι δύο γονείς (βλ. προηγούμενη ερώτηση).
Απλώς πιστεύω ότι πρέπει να έχουν μέτρο στο πόσο και πώς επηρεάζουν την καθημερινότητα των παιδιών. Αλλά αυτό δεν εξαρτάται από αυτούς (που τα θέλουν όλα και πολύ καλά κάνουν). Εξαρτάται από τους γονείς.
- Ποια ήταν η πιο συγκινητική στιγμή μαζί του μέχρι σήμερα
Η στιγμή που γεννήθηκε ήταν ένα σοκ. Αμέσως μετά τον πήραν για να τον πάνε στο θάλαμο με τα άλλα νεογέννητα. Μου ζήτησαν να ακολουθήσω. Ανεβήκαμε 2-3 όροφους με τα πόδια. Μόλις φτάσαμε η μαία τον πήρε μέσα, ενώ εγώ κοιτούσα από το τζάμι στον προθάλαμο. Κάπου εκεί οι ήχοι έσβησαν εντελώς. Έβλεπα αυτό το άγνωστο πραγματάκι να το πλένουν, να το ντύνουν και να το χτενίζουν. Όταν τελείωσε αυτό μου τον έφεραν έξω να τον κρατήσω για πρώτη φορά. Ζήτησα καρέκλα γιατί ζαλιζόμουν. Αν μου έπεφτε; "Ο γιος σας κύριε Κωνσταντακόπουλε" μου είπαν όταν μου τον έδιναν. Τον είδα, με είδε κι άρχισα να κλαίω. Εγώ, όχι αυτός. Έκλαψα μέχρι που μου τον ζήτησαν πίσω. Τότε άρχισε να κλαίει αυτός.
- Ποιο είναι το μοναδικό πράγμα που με στεναχωρεί
Ότι δε γνώρισε τον ένα του παππού, τον πατέρα μου.
- Πώς να κοιμήσεις ένα μωρό
Είναι πολύ εύκολο και μου πήρε μόνο 2μιση χρόνια να το μάθω. Το κόλπο ήταν ότι πρώτα με κοίμησε αυτός κι έτσι σιγουρεύτηκε ότι δεν τον κοροϊδεύω. Αφού το πέτυχε αυτό κοιμήθηκε εύκολα.
- Αν είναι ωραίο να σου μοιάζει το παιδί
Έχει πλάκα γιατί αναγνωρίζεις τον εαυτό σου σε mini βελτιωμένη έκδοση, αλλά στη δική μου περίπτωση έλπιζα ότι θα έπαιρνε από τη μαμά του που είναι πολύ πιο έξυπνη. Οι πρώτες ενδείξεις είναι απογοητευτικές, αλλά η ελπίδα μένει ζωντανή.
- Ποια είναι η νέα δεξιότητα που απέκτησα
Αλλάζω πάνα με το ένα χέρι. Μπορείς;
- Πώς βλέπω τις διαφημίσεις με μωρά
Οι διαφημίσεις με τα χαρούμενα μωρά και τις μαμάδες και τους μπαμπάδες να πίνουν όλοι μαζί το γαλατάκι τους σε ένα σκηνικό ευδαιμονίας είναι ό,τι ψευδέστερο έχει επινοηθεί. Οι διαφημιστές που τις σκέφτηκαν είναι ειδεχθείς σαδιστές. Δεν αγοράζω ό,τι διαφημίζεται υπό αυτές τις συνθήκες και δε θα το κάνω ποτέ. Αυτές οι διαφημίσεις πρέπει να απαγορευτούν και οι επινοητές τους να εγκλειστούν σε δωμάτια με βρέφη για ένα χρόνο non-stop.
- Τι πιστεύω για τους παιδότοπους
Οι παιδότοποι είναι στην καλύτερη τους έκδοση baby parking και στη χειρότερη ένα ιδιότυπο Fight Club.
Δεν τους συμπαθώ καθόλου κι έχω κάνει ιστορία στον τελευταίο που πήγα, καθώς η μουσική έπαιζε τόσο δυνατά ώστε να καλύψει τις φωνές 50-60 ημιάγριων μωρών σε κατάσταση αμόκ.
- Πώς να επιβιώσεις σε παιδικό πάρτυ
Από παιδικό πάρτυ ο μόνος τρόπος να επιβιώσεις είναι αν φύγεις νωρίς. Ακόμα καλύτερα: να μην πας ποτέ.
- Περί μπουγάδας των βρεφικών ρούχων
Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες παγίδες της ανθρωπότητας. Όταν βγάζεις τα πλυμένα βρεφικά ρούχα από το πλυντήριο νομίζεις ότι στο άπλωμα θα τα ξεπετάξεις σε 2-3 λεπτά. Αμ δε. Μπορεί ο όγκος τους να είναι είναι ίδιος με ένα τζην, 2 ζακέτες κι 3-4 t-shirts, αλλά η ποσότητά τους είναι απείρως μεγαλύτερη. Ξεκινάς να απλώνεις μεσημέρι και μέχρι να τελειώσεις νυχτώνει. Προσφερθείτε να βάλετε τα ρούχα στο πλυντήριο και να πλύνετε τα πιάτα, παρά να απλώσετε τα πλυμένα.
Προς web designers: το "θέλω να χωρέσουν όλα above the fold" που συχνά ακούτε είναι παιχνιδάκι μπροστά στο να χωρέσουν τα πλυμένα ρούχα σε μία απλώστρα. Αν δεν έχεις απλώσει βρεφικά ρούχα, δεν ξέρεις πόσο σχετικό πράγμα είναι ο χώρος.
- Για τα μαθηματικά της φασαρίας
Αν ο μέσος όρος φασαρίας που αντιτοιχεί σε ένα μωρό είναι x, όταν έχεις δύο παιδιά μαζί δεν παίρνεις 2x όπως θα πίστευες αφελώς. Παίρνεις τουλάχιστον 4x+κάτι ψιλά. Αντίστοιχα όταν αυξάνονται τα παιδιά. Ο ακριβής αλγόριθμος ακόμα δεν έχει αποκαλυφθεί για να μην τρομοκρατήσει ζευγάρια που τώρα σκέπτονται να κάνουν παιδί.
- Αν τελικά είναι τα παιδιά σατανικά (τα ξένα, όχι το δικό σου)
Η σύντομη απάντηση: ναι, είναι όλα (εκτός από το δικό σου βέβαια).
Η όχι και τόσο σύντομη απάντηση: έχοντας γνωρίσει ένα αρκετά καλό δείγμα παιδιών μπορώ να πω ότι δεν υπάρχει ούτε ένα το οποίο να είναι αρνητικό να κάτσει να σε ακούσει και να συνενοηθεί μαζί σου. Εφόσον βέβαια του μιλήσεις με τον τρόπο που θέλει - όχι σαν να είναι χαζό, κάτι που αναγνωρίζουν αμέσως. Τα μικρά παιδιά με ακραίες συμπεριφορές είναι συνήθως παραμελημένα παιδιά. Οπότε, θα κάνουν ό,τι πιο extreme μπορούν να σκεφτούν για να αποσπάσουν την προσοχή σου. Κυρίως θέλουν να νιώσουν ότι τα ακούς. Κάτι το οποίο το θέλουμε όλοι, έτσι;
- Πόση ώρα πρέπει να περνάς μαζί του κάθε μέρα
Κοίτα, και απλώς που ζεις στο ίδιο σπίτι με ένα μωρό, δεν υπάρχει περίπτωση να σε μπερδέψει και να σε πεί “θείο” ή να σε αγνοήσει. ”Μπαμπά" πάντα θα σε φωνάζει και θα θέλει να σε βλέπει. Άρα και καθόλου ώρα να μην περνάς μαζί του δεν έγινε τίποτα.
Εγώ θέλω και να παίζουμε και να πηγαίνουμε βόλτα και να κάνουμε μπάνιο και να χορεύουμε και να τραγουδάμε, κάθε μέρα. Οπότε δε με ενδιαφέρει τι λέει αυτός, θα με φάει στη μάπα θέλει δε θέλει.
- Αν πιστεύω ότι πρέπει από τώρα να τον σκληραγωγείς γιατί εκεί έξω τα πράγματα είναι πολύ άγρια
Bullshit. Το παιδί θα έχει, για όσο το παίρνει να έχει, μόνο αγάπη και γλύκα και χαρά από μένα.
Στο μέλλον θα βρει άπειρες αιτίες να σκληρύνει και θα μάθει ούτως ή άλλως από πρώτο χέρι πόσο άγρια είναι τα πράγματα.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι θα μεγαλώνει χωρίς, συχνά αυστηρές, αρχές. Αλλά το να επιχειρήσεις να το σκληραγωγήσεις από τώρα είναι, νομίζω, άρρωστο.
- Ποιο είναι το πιο extreme μέρος που έχουμε πάει μαζί έως τώρα
Τμήμα Φυσικής, ΑΠΘ. Υπόγειο, εργαστήρια, αμφιθέατρα. Εκεί που μυρίζει τέρμα επιστήμη (και τσιγαρίλα). Δηλαδή στο σχολείο μου. "Μπαμπά, το δικό μου σχολείο είναι πιο ωραίο." Άδικο έχει ο άνθρωπος;
- Για τα μεγαλύτερα επιτεύγματά του έως σήμερα
Ξέρει τι είναι το ηλιακό σύστημα και τι συμβαίνει με τον ήλιο, τους πλανήτες και τους δορυφόρους.
Η εντροπία ομολογώ ότι μας δυσκολεύει λίγο.
Μπορεί να αναγνωρίζει όχι μόνο από τη φωνή αλλά κι από την κιθάρα τον David Gilmour. </proud_dad>
- Αν θέλω να υποστηρίζει κάποια ομάδα
Ναι, θέλω να γίνει, όπως εγώ, Ολυμπιακός της Ευρώπης κι όχι της Ελλάδας. Πρέπει όμως από νωρίς να πάρει τις σωστές βάσεις γιατί βρίσκεται σε επικίνδυνο περιβάλλον και μπορεί μια μέρα να ξυπνήσεις και να σου φωνάζει ΜΠΑΟΚ και τότε τι κάνεις; Πώς συνεχίζεις να ζεις με αυτό το στίγμα;
- Πόσα "γιατί" μπορεί να ρωτήσει στο καπάκι
Μπορεί να ξεκινήσει στις 10 το πρωί και να τελειώσει στις 4 το μεσημέρι αν τον αφήσεις. Τα "γιατί" πρέπει να σχετίζονται με κάποιας μορφής ναρκωτικό - δεν εξηγείται αλλιώς ο εθισμός σε αυτά.
- Γιατί δεν ανεβάζω φωτογραφίες του στα Facebooks/Twitters/Instagrams
Γιατί είναι εύκολο για κάποιον που θέλει να κάνει κακό να μάθει πράγματα για το παιδί μέσω Facebook. Γιατί δε θέλω να κάνω τη ζωή του/μας δημόσιο θέαμα. Γιατί μπορώ να ζήσω χωρίς αυτά τα likes.
- Τι με προβληματίζει σε σχέση με το Internet
Aν τα διάφορα πεδία στα registration forms θα είναι αρκετά μεγάλα ώστε να χωράνε αυτό το τεράστιο ονοματεπώνυμο.
- Αν είναι ΟΚ να παίζεις με τα παιχνίδια του παιδιού σου
Εννοείται. Αυτός γιατί παίζει με το iPhone μου;
- Τι θέλω να γίνει όταν μεγαλώσει
Καλός άνθρωπος.
- Ποια είναι η τελικά σπουδαιότερη αλλαγή που φέρνει ένα παιδί
Όταν γεννιέται ένα παιδί, αλλά και καιρό πριν, καταλαβαίνεις ότι αυτόματα οτιδήποτε είσαι και κάνεις είναι λεπτομέρεια μπροστά στον νέο άνθρωπο. Αυτό είναι πολύ φυσιολογικό και το αποδέχεσαι εύκολα. Όμως πρόκειται για μια βραδυφλεγή βόμβα. Γιατί μετά από λίγο καταλαβαίνεις ότι η φράση "Δίνω και τη ζωή μου γι' αυτό το παιδί" είναι απόλυτα ρεαλιστική. Μακάρι να μη χρειαστεί ποτέ, αλλά αν χρειαστεί, θα το κάνεις χωρίς δεύτερη σκέψη.
Χρόνια πολλά και καλά Αλέξανδρέ μου.
